در دوران باستان و مخصوصا دوران هخامنشیان طلا و سکه هایی را در قسمت هایی از پل مخفی و پنهان و جاسازی میکردند . این خمره های سکه و طلا نوعی بیمه برای بازسازی پل در صورت خرابی آن بود . برای گنج یابی و دفینه یابی در پل های قدیمی و باستانی و پلهای تاریخی باید تمام سنگهای پل را به خوبی بررسی کرد و هر سنگی که رنگش و جنسش با سنگهای دیگر پل فرق داشت مسلما گنج و دفینه یا کتیبه و سکه در پشت آن سنگ جاساز و پنهان شده است .
@ganjur
اگر یکی از سنگ ها رنگش فرق کرد آن را در می آوریم که پشت آن حتما جایی که آب نمی خورد یا خود دفینه و کتیبه جنس است که باید این نقطه را بطور کلی متوجه شویم که دفینه پل یعنی :(هزینه بازسازی پل که اکثرا سکه خالص است…..
@ganjue
علامت پل خیلی مهم است چون خود آن نشانه دفینه است , در این حالت تمامی سنگهای پل به یک رنگ هستند ویکی فقط در جای مخفی رنگش فرق می کند که اگر این علامت بود که با روش زیر عمل می شود .
ولی اکر این علامت موجود بود باید از دستگاه استفاده نمود , حال اگر یکی از سنگ ها رنگش فرق کرد آن را در می آوریم که پشت آن حتما جایی که آب نمی خورد یا خود دفینه و کتیبه جنس است که باید این نقطه را بطور کلی متوجه شویم که دفینه پل یعنی :(هزینه بازسازی پل که اکثرا سکه خالص است

 

خرید بهترین فلزیاب های دنیا 09013545415

برچسب‌ها: دفینه پل ها سکه ها گنج هاو دفینه ها طلا ها آثار شناسی ایران باستان علامت پل در گنج یابی و دفینه یابی

عوامل شناخت طلا عبارت است از: سنگ محک و تیزآب (اسید)، که هر کدام را به طور جداگانه بررسی می نماییم.

سنگ محک:
سنگی است سیاه رنگ از جنس سیلیسیوم و کوارتز و در شکلهای مختلف در بازار وجود دارد و در هنگام استفاده باید دمای آن حدوداً به اندازه دمای بدن باشد، یعنی ۳۷ درجة.س باشد.

تیزآب:
در بعضی از کتابها تیزآب سلطانی همان اسید نیتریک خالص می باشد که توسط محمد زکریای رازی کشف شده است. این اسید را در اصطلاح عامیانه بنام جوهر شوره می شناسند و فرمول آن (HNO3) می باشد.
اگر در مقدار (۳۰CC) این اسید مقدار (۰٫۵CC) اسیدکلریدریک (HCL) و اسم عامیانه جوهر نمک اضافه میگردد، عیار تیزآب بالاتر خواهد رفت بطوریکه تیز آب سلطانی برای اعیار=۱۷/(۷۵۰) استفاده می شود.
تیزآب سلطانی +۰٫۵cc (HCL) برای عیار =۱۸(۷۵۰) استفاده می شود.

نحوه عمل (شناخت طلا):

ابتدا فلز مشکوک به طلا را روی سنگ محک (۲۰ بار) میکشیم سپس مقداری تیزآب عیار شده را روی آن میکشیم (به اندازة یک قطره).
واکنش یکی از موارد زیر است:
۱- هیچ واکنشی دیده نمی شود: نتیجه آنکه فلز مربوطه طلایی با همان عیار تیزآب می باشد.
۲- رنگ اثر کشیده شده روی سنگ کم رنگتر می شود: در این حالت عیار فلز مربوطه پایین تر از عیار تیزآب می باشد.
۳- اثر روی سنگ محک بکلّی محو میگردد: که حاکی از این است که فلز مربوطه یا اصولاٌ طلا نیست و یا دارای مقدار کمی طلا می باشد که می بایست با آزمایشات دیگری (ری گیری) مقدار آن مشخص شود.

خرید بهترین فلزیاب های دنیا 09013545415

برچسب‌ها: روشهای شناخت طلا گنج ها طلا هافلزهای گران بها آثار شناسی آثار باستانی اسرار کاوش

جادو و نفرین توتانخامون یازدهمین فرعون مصر باستان با گنجینه ای از کوه طلا و گنج

توتانخامون معنای نام: (پنداشت زنده آمون)پادشاهی ۱۳۳۳-۱۳۲۷ (پیش از میلاد)[۱]
یازدهمین فرعون مصر باستان از دودمان هجدهم یا همان پادشاهی نو شناخته میشود. نام آغازینش توتانخآتون(به معنای : پنداشت زنده آتون) بود. 

 

توتانخامون

 

نویسنده:world-civilization

توتانخامون که بود ؟ آیا نفرین او حقیقی است ؟ گنجینه ی او کوهی از طلا بود؟

توتانخامون معنای نام: (پنداشت زنده آمون)پادشاهی ۱۳۳۳-۱۳۲۷ (پیش از میلاد)[۱]
یازدهمین فرعون مصر باستان از دودمان هجدهم یا همان پادشاهی نو شناخته میشود. نام آغازینش توتانخآتون(به معنای : پنداشت زنده آتون) بود. 

کودکی و پادشاهی

شجره نامهٔ توتانخآمون هنوز به طور دقیق شناخته نشده است و نظریههای گوناگونی وجود دارد. مثلاً مورخان نمیدانند که آیا او فرزند آخناتون است یا آمنهوتپ سوم و یا حتی آیه، کشیش بزرگ آمون.

توتانخآتون در ۹ سالگی با سومین دختر آخناتون و نفرتیتی، انخاسنپاآتون (کسی که برای آتون زندگی میکند) ازدواج میکند و پس از مرگ اسمنخکاره، با نام توتانخآمون به پادشاهی میرسد. همسر جوانش نیز نام انخاسنآمون (کسی که برای آمون زندگی میکند) را برای خود برمیگزیند.

فرعون جوان، تحت تأثیر وزیرش آیه، دستور میدهد که تمامی نامهای آتون و آخناتون را از معابد پاک کنند و نام آمون را که در دورهٔ حکومت آخناتون حذف شده بود دوباره حک کنند. از آن پس، به دستور کشیشان، بردن نام آخناتون که جنایتکار بزرگ خوانده میشود قدغن است. او پایتخت خود را شهر تب (که از زمان آخناتون رها شده بود) قرار میدهد و حدود ۱۰ حکومت میکند، بی آن که پادشاهی او جلال یا درخشندگی خاصی داشته باشد. وی آخرین فرعون دودمان شکوهمند هجدهم است؛ آیه پس از چهار سال پادشاهی حکومت را به رامسسیان (دودمان نوزدهم) میسپارد.

مرگ

توتانخآمون در ۱۹ سالگی [۲]، در حوالی ماه ژانویه [۳] بی آن که جانشینی از خود برجای بگذارد میمیرد. مرگ او برای مصریان غیر منتظره است و مقبرهٔ وی هنوز تکمیل نشده است. بنابراین تابوت وی را در مقبرهای دیگر قرار میدهند که نسبتاً ساده است. احتمال میرود که این آرامگاه برای آیه ساخته شده بوده باشد، که با وجود سن بالایش پس از توتانخآمون بر تخت مینشیند.
مرگ توتانخآمون پایان دودمانی است که با اهمسه یکم شروع شد. این فرعون جانشینی از خود برجای نمیگذارد. البته مومیایی دو دختر سقط شده در مقبرهٔ او پیدا شده است که گمان میرود فرزند او و انخاسنآمون میباشند. همچنین به نظر میرسد انخاسنآمون از پادشاه هیتیها درخواست فرستادن پسری کرده است تا بر تخت مصر بنشیند، ولی این فرستاده هیچگاه به آبهای نیل نمیرسد. احتمال دارد که انخاسنآمون پس از مرگ همسرش با آیه، وزیر و جانشین توتانخآمون ازدواج کرده باشد. ولی در مورد او هیچ چیز معلوم نیست، زیرا پس از مرگ همسرش هیچ اثری از او باقی نمانده است.

ساعاتی پیش محققان اعلام کردند که برخلاف تصورات پیشین، فرعون مشهور تمدن مصر باستان ـ توتانخامون (Tutankhamun) ـ نقص عضو و خمیدگی پا داشته و بر اثر بیماری مالاریا که از عوارض شکستگی ساق پا بوده، مرده است.
براساس نتایج تحقیقات انجام شده که حاصل دوسال بررسی علمی ۱۶ مومیایی از جمله مومیایی توتانخامون بود و ساعاتی پیش در مجلهی کانون پزشکی آمریکا (AMA) منتشر شد، توتانخامون به احتمال زیاد فرزند فرعون آخناتان (Akhenatan) فرعونی که میخواست دین مردم مصر را به پرستش تنها یک خدا تغییر دهد، بوده است و مادر او نیز یکی از خواهران فرعون آخناتان بوده که هویتش تا به حال برای محققان تمدن مصر باستان ناشناخته مانده است.
توتانخامون یکی از فراعنه ی مشهور تمدن مصر باستان است که در سال ۱۳۳۳ پیش از میلاد مسیح (ع) در سن ۱۰ سالگی به فرعونی مصر رسید و فقط نه سال حکومت کرد. مومیایی او در سال ۱۹۲۲ میلادی در شرایطی که مقبرهاش کاملا دستنخورده بود، همراه صدها اثر تاریخی کشف شد که از آن جمله میتوان به تابوت و ماسک طلایی ویژهی مراسم خاکسپاری توتانخامون اشاره کرد. این کشف، توتانخامون را به شهرت جهانی رساند.
آسوشیتدپرس گزارش داده که محققان تا پیش از سال ۲۰۰۵ میلادی بهدلیل وجود حفره های در سر توتانخامون معتقد بودند که او به قتل رسیده است؛ اما با سیتیاسکن مومیایی در آن سال مشخص شد که این حفره برای مومیایی کردن توتانخامون بوده است. در همان زمان، محققان به شکستگی ساق پای توتانخامون پی بردند.
البته توتانخامون به دلیل ضعف جسمانی، از بیماریهای مختلفی رنج میبرده و حتی به دلیل نقص جسمانی از عصا استفاده میکرده است.

علت مرگ توتنخامون کشف شد

جام جم آنلاین: محققان در جریان بررسی‌های خود به این نتیجه رسیدند که علت مرگ توتنخامون ناهنجاری ژنتیک بوده است.

 

به گزارش ایسنا،  محققان آلمانی پس از سال‌ها بررسی اعلام کردند که برخلاف یافته‌های پیشین، توتنخامون به‌دلیل ابتلا به نوعی ناهنجاری ژنتیک خونی فوت کرده و یافته‌های پیشین مبنی بر مرگ وی براثر ابتلا به مالاریا، نادرست است.

محققان دانشگاه هامبورگ با بررسی مومیایی توتنخامون و انجام آزمایش DNA به این نتیجه رسیدند که سلول‌های قرمز خونی توتنخامون شکل عادی نداشته و علت مرگ وی نیز، نارسایی خونی ژنتیک بوده است.

توتنخامون یکی از فراعنه‌ی مشهور تمدن مصر باستان است که در سال ۱۳۳۳ پیش از میلاد مسیح (ع) در سن نه سالگی به فرعونی مصر رسید و فقط ۱۰ سال حکومت کرد.

مومیایی او در سال ۱۹۲۲ میلادی در شرایطی که مقبره‌اش کاملا دست‌نخورده بود، همراه صدها اثر تاریخی کشف شد که از آن جمله می‌توان به تابوت و ماسک طلایی ویژه‌ی مراسم خاکسپاری توتنخامون اشاره کرد. این کشف، توتنخامون را به شهرت جهانی رساند.

البته توتنخامون به‌دلیل ضعف جسمانی، از بیماری‌های مختلفی رنج می‌برده و حتی به‌دلیل نقص جسمانی از عصا استفاده می‌کرده است.

مقبره‌ی توتنخامون در دره‌ی پادشاهان همواره یکی از جاذبه‌های گردشگری مصر بوده و حتی به‌دلیل حضور بی‌رویه‌ی گردشگران، صدمه‌های فراوانی دیده است. در ماه‌های پایانی سال ۲۰۰۷ میلادی نیز برای نخستین‌بار مومیایی توتنخامون از مقبره‌اش خارج شد و در تابوتی شیشه‌یی در معرض دید عموم قرار گرفت.

 

انتقام فرعون

«مرگ هر کسی را که خواب فرعون را به هم بزند دربر خواهد گرفت.»

مرگ ناگهانی لرد کارناروون، مسؤل جستوجو در مقبرهٔ توتانخآمون باعث شایع های شد که مدتها در اکثر رسانه های سراسر جهان با حرارت دنبال شد. جملهٔ معروفی که بر روی درب ورودی مقبرهٔ فرعون نوشته شده بود «مرگ هر کسی را که خواب فرعون را بههم بزند دربر خواهد گرفت.»، باعث شد که مردم از طلسمی حرف بزنند که تمامی افرادی را که در کشف آرامگاه توتانخآمون دست داشتند از بین میبرد. شایعهٔ این که لرد کارناروون به دلیل نیش عقرب، حیوانی مقدس در مصر باستان، مرده است در سرار مصر پیچید، در حالی که او به دلیل عفونت پس از نیش نوعی پشه جان داده بود. آنچه باعث دنباله دار شدن ماجرا شد مرگهای ناگهانی دیگری بود که پس از این حادثه اتفاق افتاد:

* قناریای که هاوارد کارتر هر روز با خود به زمینهای کندوکاو میبرد توسط مار کبریای (حیوانی مقدس دیگر) خوردهشد.
* ریچارد بثل[۵]، منشی جوان هاوارد کارتر و به دنبال او پدرش، لرد وستبری [۶] به طور ناگهانی مردند.
* پروفسور لافلور [۷]، مسؤل مطالعهٔ اشیاء یافته شده در مقبره ناپدید شد.
* همسر لرد کارناروون، باستانشناسی به نام داگلاس رید [۸] و استاد دانشگاهی به نام داگلاس دری [۹] نیز جان سپردند.
* مأموری که توسط کارشناسان نگران مصری به درهٔ پادشاهان فرستاده شده بود نیز مرد.

در مجموع، ۱۷ کارشناس و دانشمند در مدت کوتاهی از بین رفتند؛ و این باعث شایعهٔ انتقام توتانخآمون شد. آنچه بسیاری از مردم را حیرتزده ساخت این بود که هاوارد کارتر، کاشف اصلی آرامگاه، سالم به انگلستان بازگشت.

االبته اینها خرافات که در واقع دلیل مردن این افراد ویروسی بوده که مدتها د رآرامگاه قرار داشته .در کتاب توضیحات کاملتری آورده شده در پایان مطالب می توانید آن را دانلود کنید.

کشف مقبره

تا پیش از یافته شدن مقبره اش شهرت چندانی نداشت اما کشف مقبره او و خوانده شدن کتیبه های آن وجب شگفتی مردم جهان شد حفاری هایی که در اطراف مقبره او انجام گرفت موجب جمع شدن مصالح مختلفی شد که آن را از دید دزدان مخفی نگاه می داشت تا اینکه در روز ۴ نوامبر سال ۱۹۲۲ میلادی هوارد کارتر Howard Carter مصرشناس بنام انگلیسی (۱۸۷۴ ـ ۱۹۳۹) به کمک حمایت مالی لرد «کارنارون Lord Carnarvon» و دخترش ” لیدی اولین ” و دوستانشان ” ارتور کلندر ، باستان شناس انگلیسی در دره شاهان در منطقه ای بیابانی مصر در مقابل شهر کنونی لوکسور پلکان مقبره را کشف کرد.این دو و دستیارانشان بیست و ششم نوامبر ۱۹۲۲ وارد گورگاه شدند

 

و حالا داستان کشف مقبره را کامل بخوانید:

 

درهٔ پادشاهان، ورودی آرامگاه توتانخآمون

 

عکس های بالا؛ لرد کارنارون (راست) و دکتر کارتر ـ جمجمه مومیایی شده توتانخامون و تانوت او را که دکتر کارتر و دستیارش در حال وارسی آن هستند نشان می دهند.

قبل از باز شدن

At about 4 P.M. that day, Carter broke through the second plaster block and made one of the discoveries of the century, the tomb of King Tutankhamun.

 

On February 16, 1923, Carter opened the burial chamber and first saw the

sarcophagus of Tutankhamun

 

راهی بسوی توتتخامون چاره ای نبود و باید از خیر جستجو میگذشت . ” جرج هربرت ” پنجمین کنت خانواده ” کارناروون ” طی یک سرمایه گذاری ۲۵ هزار پوندی خود ( معادل یک میلیون دلار فعلی ) که ظرف ۶ سال در اختیار باستان شناسی بنام ” هاروارد کارتر ” قرار داده بود, به جز ۱۳ کوزه کوچک مرمر سفید چیز دیگری در “دره شاهان” نیافته بود . اکنون تابستان سال ۱۳۲۲ این اشراف زاده ناخرسند به این نتیجه رسیده بود که میبایست رویای یافتن گور گمشده ” توتتخامون ” را کنار بگذارد . او مانند قمار بازی که پس از باختهای متوالی از پشت میز برمی خیزد – قصد داشت از ماجراجوئی های بیشتر دست بکشد . اما ” کارتر ” مصمم بود به کار خود ادامه دهد . این باستان شناس کوتاه قد و چهار شانه, با بینی پهن و بزرگ و سبیل امرانه که چهره ای خشن به او بخشیده بود, با شکست کامل ارزوی دیرینه اش مواجه بود – از اینرو شجاعانه اعلام داشت که کار را با هزینه خود ادامه خواهد داد . با توجه به وضعیت مالی ” کارتر ” که نشان دهنده تو خالی بودن عهد و سوگند وی بود, ” لرد کارناروون ” تحت تاثیر عزم جزم دوست خود, با اکراه موافقت نمود که فقط یکسال دیگر هزینه کاوش را تقبل خواهد کرد . ” کارتر ” در اعتقاد خود به این مسئله که مقبره محل دفن ” تتوتتخامون ” در دره شاهان دست نخورده میباشد عملا” تنها بود . در سال ۱۹۲۲ پافشاری او در جستجوهایش, سبب ریشخند و استهزاء برخی همکارانش گردیده بود . علاقه او به این گور ۱۵ سال پیش در سال ۱۹۰۷ بر انگیخته شد و این زمانی بود که یک حقوقدان ثروتمند امریکائی بنام ” تئودور دیویس ” که در زمان بازنشستگی خویش به باستان شناسی روی اورده بود, به حفره کوچکی برخورده بود که قطعاتی از مصنوعات, حلقه های گل, و خورده های نان کوزه های شراب در ان موجود بود و برخی از ان اشیاء مهر سلطنتی ” توت عنخ امن ” زده شده بود . همانگونه که بررسیهای بعدی نشان داد, این اشیاء عتیقه در واقع پس مانده های از مراسم خاکسپاری ان فرعون بوده اند – اما ” دیویس ” مدعی بود که محل گور را شناسائی کرده است – ولی ” کارتر ” این ادعا را رد میکرد . کشف مهرهای ” توتتخامون ” کارتر را به این فکر انداخت که ارامگاه این فرعون جوان در محدوده مثلثی دو نیم هکتاری که محل حفاری ” دیویس ” بود قرار دارد, یعنی همان محدوده در بر گیرنده گورهای سه فرعون دیگر به نامهای ” رامسس دوم ” – ” مرنپتاه ” و ” رامسس ششم ” – تصمیم او به حفاری در این محدوده نشان دهنده عزم و لجاجت و یکدندگی او بود . صبح هیجان انگیز ۴ نوامبر سال ۱۹۲۲ فرا رسید . همزمان با اخرین حفاری ” کارتر ” در جائی که توده سنگهای مربوط به گور ” رامسس ششم ” بر رویهم انباشته شده بود . سکوت عجیبی حکم فرما بود . کارگران او پله ای را که در قاعده یک سنگ تراشیده شد بود کشف کرده بودند – همه انها منتظر او بودند تا فرمان صادر شود . این باستان شناس دستور داد که به فوریت کار حفاری ادامه یابد و خود با هیجان به تماشای پدیدار شدن پلکانی که به پائین میرفت ایستاده بود . شانزده پله به یک گذرگاه زیر زمینی حفاری شده در درون تخته سنگها راه میبرد که مملو از قلوه سنگ بود . این گزرگاه ۲۷ فوت طول داشت و پاکسازی ان چندین روز طول کشید . هنگامیکه دهلیز تمیز شد, ” کارتر ” خود را در برابر دری یافت که توسط تخته سنگهای بزرگ مسدود شده بود . بر روی این درب مهر و نشان گور سلطنتی مربوط به ” دره شاهان ” وجود داشت . او با قلب طپنده متوجه شد که در مزبور در ایام باستان گشوده شده و مجددا” مهر و موم گشته است . او بعدها نوشت : شک و تردیدهای ناشی از ناکامیهای گذشته بدنم را به لرزه دراورد – ایا این یک گور سلطنتی بود؟ ایا بالاخره گور ” توت عنخ امن ” را کشف کرده بود؟ ایا این گور هم توسط غارتگران عهد باستان از محتویات خود خالی شده بود.؟ برای پاسخ این سئوالات – میبایست ۲ هفته دیگر صبر میکرد تا حامی مالی او یعنی ” لرد کارناروون ” که در انگلستان بسر میبرد به وی بپیوندد . در هر صورت او دستور داد تا مجددا” دهلیز و پلکان را از سنگ پر کرده و بر روی ان تخته سنگهایی قرار دهند تا مبادا دزدان – این ۲ مرد را از ارزوی دیرینه شان که همانا گشودن در بدست خودشان بود محروم سازند . ” دره شاهان ” دهها سال بود که مورد توجه باستان شناسان قرار داشت. اگر چه این منطقه بسیار گرم و خشک و خالی از هر موجودی زنده ای بود, اما بخاطره تاریخچه پر از بیم و ترس ان – اذهان را به خود مجذوب میساخت . در این مکان متروک, در میان تپه های سنگی ان سوی “تبس ” ۲۸ فرعون قدرتمند در گورهای عمیقی خفته بودند که هم جنبه خانه را داشت و هم جنبه قبر – زیرا این گورها مملو از تجملات و لذتهای زندگی بود . این محلهای دفن, جایگاه سحر و جلال خیره کننده ای بودند . در طی ۴۲۰ سالی که این دره ارامگاه شاهان شده بود ( منظور نام جدیدش میباشد ) جمعی متشکل از کارگران و هنرمندان فعال مشغول حجاری و تزئین گورهای سلطنتی بودند و از پی خود, اسناد و مدارک باور نکردنی از نقاط ضعف و قوت خود بر جای گذاشته – که این دره را نه فقط برای مردگان – بلکه برای زندگان نیز قابل توجه میساخت .

وقتی دیوار مقبره را خراب کرد و به درون آن راه یافت شمعی در دست داشت ابتدا چشمش به تاریکی عادت نکرده بود اما چند دقیقه بعد که دید بهتری پیدا کرد صدای همکارش را شنید که می پرسید :
چه می بینی؟
کارتر گفت:چیزهای شگفت انگیز .
باورتان نمشود او کوهی از طلا را کشف کرده بود.
یک صندوق بزرگ از طلا که بیش از ۵ متر طول داشت ، در داخل صندوق هوارد کارتر مومیایی توتانخامون را می یابد.
کاوش مقبره توتانخامون که در مجموع دارای ۵ سالن بود منجر به کشف بیش از ۲۰۰۰ قطعه اشیایی از طلا و سنگ های گرانبها ، از جمله ماسک مشهور چهره توتانخامون شد.
چهارمین تابوت [۴] توتانخآمون به تنهایی از ۱۱۰۰ کیلوگرم طلای خالص ساخته شده بود. در یکی از اتاقهای مقبرهٔ او حدود ۶۵۰ وسیله (جام، کوزه، مجسمه، تخت، گنجه، …) پیدا شد که تعدادی از آنها با طلا و سنگهای گران قیمت تزیین شده بودند. در این اتاق همچنین یادگارهای وی از دوران کودکی قرار داشتند: اسباببازیهای ارزشمند، پر، میز و صندلیهای کوچک، … در همان اتاق تختهایی روان با سرهای گاو، شیر، اسبآبی و تمساح، تخت پادشاهی فرعون، لباسهایی از پوست پلنگ، گنجههایی از عاج و جواهرات پیدا شد. از ارزشمندترین اشیأ در این اتاق میتوان به مجسمههایی از طلای خالص و درشکهٔ شکار فرعون اشاره کرد. در جمع بیش از ۳۵۰۰ شیٔ از آرامگاه توتانخآمون جمعآوری شد.

چنین شکوهی سؤالی را به دنبال داشت: آرامگاههای کاملاً غارت شدهٔ فراعنهٔ بزرگ چه چیزهایی را میتوانست در بر داشته باشد، وقتی مقبرهٔ کوچک فرعونی ساده که ۱۰ سال بیشتر حکومت نکرده بود (آن نیز در سنین کودکی و نوجوانی) چنین شکوهمند بود؟

هاوارد کارتر در حال بررسی تابوت توتانخآمون

 

 

 

 

 

 

 

.در واقع تمامی وسایل توتنخامون که همگی طلا بود در طول ۳۰۰۰۰ سال دست نخورده باقی مانده بود.
برخلاف سایر مومیایی ها از جمله مومیایی رامسس دوم که پس از غارت مقبره ها و تابوت هایشان توسط غارتگران از درون تابوت ها بیرون انداخته شده بودند و به دلیل هوای خشک عمق مقبره ها سالم مانده بودند ، مومیایی توتانخامون به دلیل روغن های مقدس کاملا خورده شده بود و تقریبا چیزی از آن باقی نمانده بود.
امروز ، مجموعه گنجینه توتانخامون در موزه قاهره نگهداری می شود و تماشای آن همواره برای بازدیدکننده هیجان آور و حیرت انگیز است. هوارد کارتر در روز ۲ مارس ۱۹۳۹ در اوج شهرت در شهر لندن درگذشت.

 

مجسهٔ آمون، ساخته شده به دستور توتانخآمون

زندگی نامه کارتر

هاوارد کارتر (به انگلیسی: Howard Carter) (۹ مه ۱۸۷۴ – ۲ مارس ۱۹۳۹) باستانشناس و مصرشناس مشهور بریتانیایی است. وی کاشف مقبرهٔ توتانخامون بود.

هاوارد کارتر در تاریخ ۹ مه سال ۱۸۷۴ در منطقه کنزینگتون شهر لندن چشم به جهان گشود. او پسر یک نقاش بود و استعداد طراحی خود را از پدرش به ارث برده بود.

او در ۱۷ سالگی مطالعهٔ خود را دربارهٔ نقشها و هیروگلیفهای مصری شروع کرد، در مؤسسه اکتشافات مصر [۱] مشغول به کار شد و به نسخهبرداری نقشهای موجود بر روی اشیأ کشف شده در آرامگاهها و بازسازی آنها پرداخت. سال بعد به مصر سفر کرد تا کار خود را در محل حفاری ادامه دهد. او در آنجا به نسخهبرداری از نقشهای مقبرهٔ هتشپسوت پرداخت و با گاستون ماسپرو [۲]، مصرشناس فرانسوی آشنا شد. در سال ۱۸۹۹، به پیشنهاد این فرد، کارتر بازرس کل بناهای مصر علیا شد؛ ولی در سال ۱۹۰۵، به دنبال درگیری و شکایت گروهی فرانسوی که برای بازدید از این مناطق آمده بودند، استفا داد. این گروه به دلیل تاریکی هوا خواستار بازگرداندن پول بلیطها شده بود ولی کارتر با تندی مخالفت کرده و درگیری پیش آمده بود.

پس از این حادثه، او دوباره به نسخهبرداری از نقوش مصری پرداخت و آنها را کلکسیونرهای ثروتمند فروخت. در این راه، با مرد نجیبزادهای به نام لرد ژرژ کارناروون آشنا شد. این فرد مدت دو سال بود که به طور شخصی در دره پادشاهان حفاری میکرد ولی کاوشهای کارکنان او بینتیجه مانده بود. قرارداد کارتر با او در سال ۱۹۲۲، منجر به کشف مقبرهٔ توتعنخآمون شد.
هاوارد کارتر در سال ۱۹۳۹، به دنبال سیروز کبد، در سن ۶۵ سالگی در لندن درگذشت.

خرید بهترین فلزیاب های دنیا 09013545415

برچسب‌ها: جادو و نفرین توتانخامون گنجینه ای از کوه طلا و گنج فرعون مصر باستان طلا ها

 

در قدیم بیمه داشتیم از بیمه دوره هخامنشیان برای گارگران گرفته تا بیمه و مرخصی زایمان برای زنان کارگر .یکی از این بیمه ها بیمه اماکن بویژه پل ها بود . در ساخت پل مقداری طلا در پل ها جاساز میشد تا در زمان تخریب پل از آن سکه ها برای ساخت مجدد یا بازسازی آن استفاده شود . از مکانهای قرار دادن خمره سکه برای پل می توان به دوطرف تاج اصلی یا هلال اصلی پل و یا پایه اول پل نام برد.در برخی از مناطق کشور بویژه استان مازندران ما پلهایی داریم بنام سیکا پل که به اعتقاد برخی ضاحب نظران در حقیقت سکه پل می باشد.

خرید بهترین فلزیاب های دنیا 09013545415

برچسب‌ها: بیمه پل سکه ها گنج هاو دفینه ها طلا ها آثار شناسی ایران باستان